Wnioskodawca: dane pacjenta/ lub osoby działającej w jego imieniu. Wniosek o udostępnienie oryginalnej dokumentacji medycznej (dokumentu medycznego. Stosownie do przepisów art. 27 pkt 3 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2016 r., poz. 186z późn. zm.) zwracam się z prośbą o czasowe 1. WprowadzenieSkargi są stałym elementem związanym z funkcjonowaniem każdego zakładu opieki zdrowotnej. Skarga w świetle słownika języka polskiego w znaczeniu ogólnym oznacza wypowiedź, w której ktoś uskarża się na coś. W języku prawnym skargą nazywa się odformalizowany środek kontroli w postępowaniu administracyjnym, który przysługuje każdemu podmiotowi. Przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących. Należy przyjąć generalne prawo pacjenta do składania skarg na szkodzące mu działania i zaniechania świadczeniodawców medycznych. Nie ma zasadniczo przepisów odnoszących się bezpośrednio do zakładów opieki zdrowotnej w zakresie postępowania ze skargami pacjentów. Ogólne zasady postępowania ze skargami i terminy rozstrzygnięcia wynikają z przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) i należy przyjąć, że można się nimi posiłkować przy stanowieniu zakładowych procedur składania i rozpoznawania skarg. Jednakże art. 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, wskazujący zakres podmiotowy stosowania przepisów o skargach i wnioskach, prezentuje katalog zamknięty podmiotów. Zakładu opieki zdrowotnej nie można zaliczyć do żadnej ze wskazanych w powołanym przepisie kategorii. Nie pozbawia to jednak kierownika zakładu opieki zdrowotnej możliwości posłużenia się posiłkowo tą do dyrektora zakładu opieki zdrowotnej może złożyć generalnie sam pacjent (jeżeli jest pełnoletni) lub przedstawiciel ustawowy pacjenta, ewentualnie inna osoba (np. opiekun faktyczny). Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 z późn. zm.) – dalej – definiuje pojęcie pacjenta. Zgodnie z powyższą ustawą za pacjenta uważać należy osobę zwracającą się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystającą ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny. Pacjentem jest każda osoba korzystająca ze świadczeń zdrowotnych zarówno odpłatnie, za częściową odpłatnością, jak i Składanie skarg przez pacjentów w praktyce zakładu opieki zdrowotnejOsobą czy też organem generalnie zobowiązanym do przyjmowania i rozpatrywania skarg pacjentów w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej jest jego kierownik, zwany w praktyce dyrektorem. On bowiem ponosi odpowiedzialność za zarządzanie zakładem opieki zdrowotnej, a także jest przełożonym jego pracowników. Należy uznać, że pacjent, a także jego przedstawiciel ustawowy, ewentualnie osoba bliska pacjenta, ma ogólne prawo do składania skarg na działania i zaniechania, jakie go spotkały w zakładzie opieki zdrowotnej. Przede wszystkim pacjent ma prawo do złożenia skargi na nienależyte udzielanie świadczeń przez personel medyczny, a także na naruszenie ustawowych praw pacjenta (np. prawa do informacji). Skarga może być złożona w dowolnej formie, tj. ustnie, na piśmie (także z wykorzystaniem faksu i poczty elektronicznej), telefonicznie. Z uwagi na ewentualne późniejsze skutki dowodowe zaleca się składanie skarg w formie pisemnej lub ustnej z wpisaniem do protokołu. Możliwość przedłożenia skargi na piśmie nie powinna być w żaden sposób ograniczona pacjentowi czasowo, co oznacza, że skarżący może złożyć pismo zawierające skargę w dowolnym dniu i godzinie z tym, że pracy zakładu opieki zdrowotnej, a właściwie tej komórki organizacyjnej, która jest uprawniona do przyjmowania skarg pacjentów. Najczęściej będzie to sekretariat dyrektora lub dział organizacyjny (metodyczno-organizacyjny). Osobiste przyjmowanie skarg przez dyrektora zazwyczaj ma miejsce tylko w wyznaczonym stałym dniu, a raczej dniach (chociaż możliwie też jest każdego dnia pracy) tygodnia i w określonych godzinach. W praktyce kierownik każdego zakładu opieki zdrowotnej powinien ustalić, w jakie dni tygodnia i w jakich godzinach będzie przyjmował osobiście pacjentów w sprawach skarg i wniosków (np. w poniedziałki od 8:00 do 9:00, a w środy od 14:00 do 15:00). Informacja o terminach przyjmowania skarg powinna być należycie rozpowszechniona, tj. dostępna dla pacjenta. Przykładowo powyższa informacja powinna być umieszczona na witrynie internetowej zakładu opieki zdrowotnej, w jego regulaminie porządkowym, przy rejestracji i przy gabinecie zakładu opieki zdrowotnej powinien wyznaczyć na wypadek swej nieobecności w pracy konkretną osobę (np. swego zastępcę lub radcę prawnego zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej) do przyjmowania skarg, a ponadto może dodatkowo wyznaczyć osobę (np. zastępcę dyrektora do spraw lecznictwa) do przyjmowania skarg określonego rodzaju (np. dotyczących jakości świadczeń szpitalnych).Problematyka składania i rozpatrywania skarg w zakładzie opieki zdrowotnej powinna zostać uregulowana w dokumentacji zakładu opieki zdrowotnej. Przede wszystkim przynajmniej ogólne odniesienia do możliwości składania skarg oraz wskazanie miejsca i czasu ich składania powinien zawierać regulamin porządkowy każdego zakładu opieki zdrowotnej. Regulamin porządkowy zakładu opieki zdrowotnej powinien zawierać w świetle art. 18a ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89) – dalej – regulacje dotyczące praw pacjenta oraz zadania poszczególnych jednostek organizacyjnych zakładu, a prawo do złożenia skargi jest powszechnie uznawanym prawem pacjenta. Ponadto należy uznać, że szczegółowe regulacje w zakresie procedury przyjmowania i rozpoznawania skarg pacjentów powinny być uregulowane zarządzeniem kierownika zakładu opieki zdrowotnej (zazwyczaj stanowią załącznik do zarządzenia).Przykład 1Przykładowy zapis z jednego z regulaminów porządkowych szpitala, dotyczący skarg pacjentów:§ 301. Pacjent ma prawo zgłaszać zażalenia ordynatorowi oddziału w czasie jego obchodu lub wpisywać je do książki skarg i życzeń znajdującej się w sekretariacie dyrektora zakładu opieki W razie odmowy przyjęcia do Szpitala zainteresowanemu (lub rodzinie) służy prawo wniesienia skargi do dyrektora zakładu opieki Dyrektor zakładu opieki zdrowotnej przyjmuje osobiście w sprawach skarg i wniosków codziennie od godziny 10:00 do 11: z uwagi na lakoniczność regulacji zawartych w regulaminie porządkowym w przedmiocie skarg w każdym zakładzie opieki zdrowotnej należałoby przyjąć procedurę zakładową składania skarg i wniosków, którą powinno się zapisać (w formie zarządzenia dyrektora) oraz upowszechnić ( poprzez wywieszenie w miejscach uczęszczanych przez pacjentów). Powinno się prowadzić w zakładzie opieki zdrowotnej rejestr skarg (z oznaczeniem podmiotu wnoszącego i daty wpływu, a także wskazaniem rozstrzygnięcia), a także potwierdzać na żądanie składającego jej kierownik zakładu opieki zdrowotnej powinien przyjmować i rozpatrywać skargi i wnioski w sposób gwarantujący równe traktowanie stron, zachowanie obiektywizmu oraz przestrzeganie obowiązujących przepisów prawa. W przypadku gdy skarga dotyczy zachowania personelu medycznego (lekarza, pielęgniarki, rejestratorki itp.) oraz świadczenia zdrowotnego, zazwyczaj przyjmuje się, że w pierwszej kolejności należy podjąć interwencję u bezpośredniego przełożonego pracownika, tj. ordynatora oddziału, kierownika komórki organizacyjnej, a dopiero potem u dyrektora zakładu opieki zdrowotnej. Jeżeli zamiarem ubezpieczonego jest uzyskanie odszkodowania (np. za naruszenie prawa pacjenta lub rozstrój zdrowia), to należy zwrócić się bezpośrednio do dyrektora zakładu, a następnie do firmy ubezpieczającej zakład opieki zdrowotnej z roszczeniem majątkowym. W większości zarządzeń dyrektorów zakładów opieki zdrowotnej znajduje się prawidłowy zapis, że skargi i wnioski mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie, za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokołu. Protokół może sporządzić przykładowo sekretarka lub inny wyznaczony pracownik zakładu opieki zdrowotnej. O tym, czy pismo jest skargą lub wnioskiem, decyduje treść pisma, a nie jego forma 2Przykłady zakresów przedmiotowych skarg składanych przez pacjentów:1. Mieszkanka miasta K. napisała skargę do dyrektora samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej w K. na pracę lekarza A. B., który nie udzielił jej pomocy podczas wizyty w Szpitalnym Oddziale Pacjenci przychodni publicznych w wielu miastach skarżą się najczęściej na niezgodność godzin przyjęć faktycznych z godzinami podawanymi na tabliczkach (lekarze przychodzą później i wychodzą wcześniej niż powinni), a także na opryskliwość zapoznaniu się ze skargą dyrektor powinien rozpocząć postępowanie wyjaśniające sprawę (np. wezwać pracownika udzielającego skarżącemu świadczenia do złożenia wyjaśnień). Po ustaleniu stanu faktycznego i prawnego należy rozstrzygnąć sprawę, dać odpowiedź skarżącemu i zastosować ewentualne sankcje (np. wobec lekarza, który dopuścił się uchybień). Nie ma przepisu określającego termin załatwienia sprawy, można w tym zakresie posiłkować się regulacjami Kodeksu postępowania administracyjnego. Artykuł 35 Kodeksu postępowania administracyjnego ustanawia trzy terminy załatwiania spraw: – jest to termin podstawowy załatwiania spraw i to ten termin jest terminem udzielania odpowiedzi na różne pisma, miesiąca – jest to termin załatwiania spraw wymagających postępowania wyjaśniającego, miesięcy – jest to termin załatwiania spraw szczególnie może dać pacjentowi odpowiedź na skargę ustnie lub – co bardziej wskazane – na piśmie. W odpowiedzi należy uzasadnić przyjęte stanowisko. Jeżeli pacjent ma ewidentną rację, a dyrektor temu zaprzecza, to należy liczyć się ze złożeniem skargi przez pacjenta do innych uprawnionych podmiotów zewnętrznych, w tym do organu skarżącym jest ubezpieczony (w Narodowym Funduszu Zdrowia), poza wniesieniem skargi do dyrektora zakładu opieki zdrowotnej ma on prawo złożyć skargę do Narodowego Funduszu Zdrowia, jeżeli dotyczy ona świadczeń udzielanych w ramach zawartej umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych z płatnikiem publicznym. Ponadto w niektórych wypadkach pacjent może złożyć skargę do organu samorządu zawodowego oraz Rzecznika Praw Pacjenta. W przypadku braku należytej staranności w wykonywanej praktyce medycznej, popełnionych błędów w leczeniu oraz stwierdzenia, że personel medyczny (lekarz, pielęgniarka) postępuje sprzecznie z zasadami etyki zawodowej lub narusza przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza lub pielęgniarki i położnej, pacjent może zwrócić się do rzecznika odpowiedzialności zawodowej, który funkcjonuje zarówno przy okręgowej, jak i Naczelnej Izbie Lekarskiej oraz zarówno przy okręgowej, jak i Naczelnej Izbie Pielęgniarek i Położnych. Polski pacjent może obecnie także złożyć skargę na naruszenie określonych prawem uprawnień do Rzecznika Praw Obywatelskich lub Rzecznika Praw Pacjenta. W sprawach o ochronę wolności i praw człowieka (w tym praw pacjenta) i obywatela Rzecznik Praw Obywatelskich bada, czy wskutek działania lub zaniechania organów, organizacji i instytucji, obowiązanych do przestrzegania i realizacji tych wolności i praw, nie nastąpiło naruszenie prawa, a także zasad współżycia i sprawiedliwości społecznej. Przykładem łamania praw pacjenta podlegających kompetencji Rzecznika Praw Obywatelskich będzie utrudniony i nierzetelny dostęp do świadczeń finansowanych ze środków publicznych, leczenie eksperymentalne bez zgody pacjenta itp. Artykuł 41 ustanawia nowy urząd – Rzecznika Praw Pacjenta, którego celem jest ochrona praw pacjenta określonych w przedmiotowej ustawie oraz w przepisach odrębnych. Do podstawowych kompetencji Rzecznika Praw Pacjenta należy prowadzenie postępowań w sprawie naruszeń indywidualnych praw pacjentów (art. 50–53 Skarga do Rzecznika Praw Pacjenta może dotyczyć naruszenia zasadniczo wszelkich ustawowo uregulowanych praw pacjenta, zarówno powszechnych (prawo do wyrażania zgody na świadczenia zdrowotne, informacji o stanie zdrowia), jak i specyficznych z uwagi na rodzaj (np. przeszczepy) lub miejsce udzielania świadczenia (np. w szpitalu). W praktyce skarga może dotyczyć jakiegoś aspektu ogólnie rozumianego prawa do ochrony zdrowia/życia (czyli przykładowo odmowy lub nienależytego wykonania świadczenia) lub konkretnego prawa pacjenta określonego w ustawie o prawach pacjenta (lub innej). Ponadto niektóre grupy pacjentów (np. pacjenci szpitali psychiatrycznych) mogą także złożyć skargę do/lub Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego. Ponadto jeżeli zachodzi podejrzenie, że zdarzenie stanowi czyn karalny, pacjentowi przysługuje prawo złożenia zawiadomienia do prokuratury.(...)
Rzecznik Finansowy może złożyć skargę nadzwyczajną do Sądu Najwyższego jedynie w sprawach należących do zakresu jego właściwości. Oznacza to, że Rzecznik Finansowy może wnieść skargę nadzwyczajną wtedy, gdy spełnione są niżej wymienione warunki: sprawa dotyczy interesów klienta podmiotu rynku finansowego;
Każdego dnia otrzymujemy od Pańtwa wiele informacji o nieprawidłowościach w działalności firm windykacyjnych, które potrafią skutecznie uprzykrzyć życie rzekomego dłużnika. Na naszym blogu poruszaliśmy już temat co może, a czego nie może windykator. Udzielaliśmy również wskazówek, w jaki sposób rozmawiać z pracownikiem firmy windykacyjnej przez razem jednak postanowiliśmy pokazać Państwu jak można przejść z defensywy do ataku w kontakcie z windykatorem. Wskażemy Państwu miejsca w jakie możecie się Państwo udać jako dłużnicy oraz sposoby jakich możecie użyć, aby windykator nie czuł się bezkarny wobec waszej osoby. Jako dłużnik musisz mieć świadomość, że obowiązujące przepisy, w tym przepisy Konstytucji RP, dają prawo każdemu obywatelowi do poczucia bezpieczeństwa oraz zachowania jego godności i poszanowania prawa do prywatności. Wskażemy również czy istnieje wzór skargi na firmę windykacyjną. Spis treściCzy z firmą windykacyjną można sobie poradzić?Komisja Nadzoru Finansowego (KNF)Rzecznik FinansowyPowiatowy (miejski) Rzecznik Praw KonsumentówUrząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKIK)Skarga na firmę windykacyjną – szukać pomocy prawnej?Czy z firmą windykacyjną można sobie poradzić?Czy z firmą windykacyjną można sobie poradzić? Oczywiście, że TAK. Trzeba tylko wiedzieć jak, co i gdzie napisać. W większości przypadków rozprawienie się z firmą windykacyjną najlepiej przeprowadzić w postępowaniu sądowym. Całkowite umorzenie zadłużenia możliwe jest bowiem wyłącznie poprzez oddalenie powództwa. A żeby do tego doszło koniecznym staje się umożliwienie firmie windykacyjnej skierowania sprawy do sądu. Następuje to poprzez sądowy pozew o zapłatę długu, który w imieniu windykatora składa jego naszego wieloletniego doświadczenia Kancelarii EUROLEGE wynika, że osoby wchodzące w spór z firmą windykacyjną bardzo często zyskują. Jeśli nie całkowite oddłużenie to chociaż znaczącą redukcję długu – nawet o ponad 50% pierwotnej wartości!Zatem gdzie złożyć skargę na firmę windykacyjną? Poniżej instytucje, które warto zainteresować swoją sytuacją, kiedy nęka Cię Nadzoru Finansowego (KNF)Kiedy potencjalny dłużnik otrzymuje wezwanie do zapłaty z firmy windykacyjnej zazwyczaj ciężko mu jest zrozumieć kto tak naprawdę ma być jego nowym wierzycielem. W pismach wzywających do zapłaty zazwyczaj uzyskujemy informację, że dług został zakupiony przez Fundusz Inwestycyjny X, a w jego imieniu wezwanie do zapłaty kieruje firma windykacyjna (kancelaria windykacyjna) Y. Na naszej stronie znajdziesz listę funduszy najczęściej pozywających dłużników do otrzymująca wezwanie do zapłaty z kancelarii windykacyjnej powinna każdorazowo ustalić, kto wedle tego pisma ma być jej obecnym wierzycielem. Zadłużenia banków, uczelni, firm telekomunikacyjnych czy ubezpieczycieli zakupują najczęściej niestandaryzowane sekurytyzacyjne fundusze inwestycyjne zamknięte, w skrócie NSFIZ, np. Prokura, Ultimo, Best, Hoist, dłużnik musisz wiedzieć, że fundusze inwestycyjne podlegają nadzorowi ze strony Państwa. W tym przypadku jest to Komisja Nadzoru Finansowego w Warszawie. Jeśli zatem czujesz, że firma windykacyjna, którą reprezentuje konkretny fundusz inwestycyjny naruszyła Twoje prawa, np. narusza Twoje prawo do prywatności, nachodzi Cię w pracy, informuje znajomych i sąsiadów o Twoim zadłużeniu, to może złożyć skargę na taki NSFIZ do Komisji Nadzoru możesz złożyć elektronicznie, wysyłając jej treść na: można wysłać również przesyłką tradycyjną na następujący adres: Komisja Nadzoru Finansowego, Plac Powstańców Warszawy 1, Skr. pocztowa nr 419, 00 – 950 WarszawaDOSTAŁEŚ Z SĄDU NAKAZ ZAPŁATY?Nie czekaj aż pojawi się komornik! Masz tylko 14 dni, aby się odwołać i umorzyć prawnik bezpłatnie ustali czy masz możliwość skutecznego odwołania oraz jak możemy Ci porozmawiać z konsultantem wypełnij formularz i wyślij ROZMOWĘRzecznik FinansowyKolejną, centralną instytucją, która może być przydatna to Rzecznik Finansowy. Z jego pomocy możesz korzystać wówczas, jeśli Twoje reklamacje wysyłane do podmiotów rynku finansowego nie przynoszą zamierzonych rezultatów. Warto na pewno skorzystać z pomocy Rzecznika Finansowego w sprawach, w których firma pożyczkowa, windykacyjna czy bank nie chcą uznać Twojego stanowiska w zakresie nadpłaty kredytów i samo dotyczy sytuacji, w których osoba zadłużona nie może sobie poradzić samodzielnie z kwestiami dotyczącymi klauzul niedozwolonych. Czyli sporu pomiędzy konsumentem a instytucją finansową na tle wygórowanej kwoty do zapłaty ze strony konsumenta, np. zawyżonych pozaodsetkowych kosztów kredytu Finansowy posiada swoją stronę internetową: (miejski) Rzecznik Praw KonsumentówNajbliższym organem, do jakiego dłużnik może się zwrócić jest powiatowy (miejski) rzecznik praw konsumentów, który posiada swoją siedzibę w każdym starostwie powiatowym oraz urzędzie miasta na prawach dłużnik czuje się nękany przez firmę windykacyjną może udać się do miejskiego (powiatowego) rzecznika praw konsumentów i na miejscu złożyć skargę na działalność rzeczników praw konsumentów w Polsce znajdziesz tutaj: Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKIK)Najwyższym organem służącym ochronie praw konsumentów w Polsce jest Urząd ochrony Konkurencji i Konsumentów, który stoi na straży ochrony konkurencji oraz konsumentów. W zakresie dotyczącym ochrony konsumentów UOKIK może nakładać na podmioty gospodarcze wysokie kary finansowe za działania mogące naruszać zbiorowe interesy do UOKIK można kierować listownie na adres urzędu: Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Plac Powstańców Warszawy 1, 00 – 950 na firmę windykacyjną – jeden, unikatowy wzór skargi na firmę windykacyjną nie istnieje. Każda sprawa jest bowiem inna i nie jest możliwym wskazanie wszystkich okoliczności w jednym wzorze. Przy czym możemy wskazać na pewne minimalne wymagania, jakim powinno odpowiadać oficjalna skarga na firmę windykacyjną. Każde takie pismo powinno zawierać takie dane jak:data i miejscowość,dane osobowe i teleadresowe wnoszącego pismo,organ (instytucję), do której wnoszone jest pismo,wskazanie czego dotyczy sprawa i jakiej firmy windykacyjnej,opis Twojej sytuacji ze wskazaniem jakie działania firmy windykacyjnej zostały potraktowane przez Ciebie jako naruszenie prawa, etyki czy dobrych nie wiesz jak napisać skargę na firmę windykacyjną to zawsze możesz zwrócić się o pomoc. Prawnicy od długów chętnie pomogą Ci w sprawie i wskażą możliwe ścieżki wyjścia z sytuacji. Skarga na firmę windykacyjną to jedno. Najważniejsze jednak, aby możliwe było skuteczne oddłużanie i oddłużenie Twojej osoby ze wszystkich zobowiązań. Jest to zdecydowanie ważniejsze niż próby ciągłego zatrzymywania działań windykatora. Skarga na firmę windykacyjną nie rozwiązuje problemu, ale co najwyżej może tymczasowo ulżyć osobie zadłużonej w problemie natarczywości kontaktu. Po jakimś czasie problem może powrócić jeśli nie zostanie odpowiednio szukać pomocy prawnej?Masz sprawę przeciwko firmie windykacyjnej w sądzie albo u komornika? Skorzystaj z naszej bezpłatnej analizy swojej sytuacji. Nasz prawnik ustali jakie masz możliwości oddłużenia i jak możemy Ci pomóc. Mamy na swoim koncie kilka tysięcy wygranych spraw przeciwko firmom windykacyjnym, pożyczkowym oraz bankom. Pomogliśmy już tysiącom osób w całym kraju anulować zadłużenia w wysokości kilkudziesięciu milionów złotych. Kontakt z nami jest prosty, a wszystkie formalności załatwisz u nas w formie zdalnej. Wystarczy telefon albo inne urządzenie podłączone do Internetu. Każdy kontakt możesz z nami nawiązać nie wychodząc z domu czy się z nami już dziś. Zadzwoń, napisz lub wyślij zgłoszenie. Nasz konsultant oddzwoni do ciebie:Tel: 530 333 130Mail: kontakt@ zgłoszenie:
sąd$[rejonowy/okrĘgowy]$w$[miejscowoŚĆ]1$ [numer$wydziaŁu]2$wydział$cywilny$[adres$sĄdu]$$ [miejsce$i$datasporzĄdzeniaskargi]$$ [opŁata$sĄdowa$wwysokoŚci

Aktualności Kariera Kontakt Restrukturyzacja Jak działamy podatki prawo administracyjne tworzenie, działanie i restrukturyzacja firm windykacja należności nieruchomości zagospodarowanie przestrzenne inwestycje budowlane ochrona środowiska prawo pracy prawo autorskie zamówienia publiczne fundusze unijne compliance kredyty frankowe kredyty frankowe podatki prawo autorskie, własność intelektualna prawo administracyjne prawo rodzinne prawo spadkowe osoba fizyczna w internecie, RODO ochrona dóbr osobistych nieruchomości odszkodowania i zadośćuczynienia prawo pracy kredyty, pożyczki, długi, windykacja prawo karne Nasz zespół Aktualności Kariera Kontakt Strona główna Bank wiedzy Wzory pism Argumentacja i logika, biegłość w odwoływaniu się do orzecznictwa i sprawna analiza zebranych dowodów mają kluczowy wpływ na jakość pism procesowych. Publikujemy przykłady oryginalnych pism procesowych sporządzonych przez naszych prawników w interesujących sprawach. Ta strona internetowa wykorzystuje pliki cookies, służące zbieraniu danych statystycznych pomagających w udoskonalaniu serwisu. Korzystając z naszej strony wyrażają Państwo zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. Polityka prywatności i cookies ×

§ 2a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje skargę kasacyjną od wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego oddalającego sprzeciw od decyzji na posiedzeniu niejawnym. § 3. Na posiedzeniu niejawnym Naczelny Sąd Administracyjny orzeka w składzie jednego sędziego, a w przypadkach, o których mowa w § 2, w składzie trzech sędziów.
Strona głównaOdpowiedź na skargę na personel ..............., dnia ....................... Adresat: .................................. Szanowny Panie, uprzejmie dziękujemy za list, w którym stara się Pan wyjaśnić incydent mający miejsce dnia................................... . Z przykrością muszę stwierdzić, że dopiero kiedy ktoś zada sobie trud i zwróci nam uwagę na zdarzające się niedociągnięcia i niestosowne zachowanie naszego personelu, znajdujemy czas, aby zainteresować się bliżej tym problemem i próbujemy go rozwiązać w imię lepszej współpracy z naszymi klientami. Nasz dział personalny prowadzi rozpoznanie i zapewniam Pana, że osoby odpowiedzialne za taki stan rzeczy poniosą odpowiednie sankcje dyscyplinarne. Ponadto zwrócimy szczególną uwagę, aby podobne incydenty w przyszłości nie miały miejsca. Z wyrazami szacunku, ................................................. (podpis)

Krok: wniesienie odpowiedzi na skargę. Wnosząc odpowiedź na skargę strona przeciwna może kwestionować dopuszczalność wniesionej skargi lub zasadność skargi, w tym wskazywać na oczywistą bezzasadność skargi jako podstawę odmowy przyjęcia jej do rozpoznania przez Sąd Najwyższy (art. 424 9 k.p.c.), prezentując Sądowi

Jeżeli pacjent uzna, że jego prawa zostały naruszone, może złożyć skargę do dyrektora placówki medycznej, w której przebywa, lub do rzecznika praw pacjenta, którzy działają przy wojewódzkich oddziałach NFZ. Każda placówka ochrony zdrowia powinna umieścić w widocznym miejscu informację o dniach i godzinach, w których pacjent może zgłosić się w sprawach skarg i wniosków. Skargi mogą być składane ustnie lub pisemnie. Niezadowolony pacjent ma prawo żądać pisemnego potwierdzenia przyjęcia do ordynatoraW przypadku gdy skarga dotyczy niewłaściwego zachowania personelu (lekarza, pielęgniarki, rejestratorki, itd.) pierwszym krokiem, który należy podjąć, jest interwencja u bezpośredniego przełożonego tego pracownika, to znaczy:• w szpitalu jest nim ordynator,• w przychodni jej to działania najprostsze, a zarazem najszybsze i często przynoszące zamierzony skutek. Ubezpieczony może również zwrócić się do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. W takim przypadku skargę należy złożyć do regionalnego rzecznika praw pacjenta. Do jego najważniejszych obowiązków i zadań należy:• czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach służby zdrowia,• wskazanie trybu postępowania w przypadku naruszenia uprawnień ubezpieczonego,• udzielanie odpowiedzi na skargi i pytania pacjentów oraz interwencje w przychodniach i do NFZNastępną instancją jest centrala NFZ, której zadaniem jest ochrona interesów osób ubezpieczonych (adres do korespondencji: Centrala NFZ, ul. Grójecka 186, 02-390 Warszawa). W przypadku braku należytej staranności w wykonywanej praktyce medycznej, popełnionych błędów w leczeniu oraz stwierdzenia, że personel medyczny (lekarz, pielęgniarka) postępuje sprzecznie z zasadami etyki zawodowej lub narusza przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza lub pielęgniarki i położnej, ubezpieczony może zwrócić się do rzecznika odpowiedzialności zawodowej, który funkcjonuje zarówno przy okręgowej i naczelnej izbie lekarskiej, jak i przy okręgowej i naczelnej izbie pielęgniarek i położnych. Jeżeli natomiast zamiarem ubezpieczonego jest uzyskanie odszkodowania, to należy zwrócić się do dyrektora placówki służby zdrowia, którą pacjent uznaje za winną wyrządzonej szkodzie oraz do firmy ubezpieczającej tę placówkę z prośbą o uzyskanie finansowego KOGO SKARGAKażdy pacjenta, którego prawa zostały naruszone, może złożyć skargę do:• dyrektora placówki opieki zdrowotnej,• rzecznika odpowiedzialności zawodowej działającego przy okręgowej izbie lekarskiej oraz przy okręgowej izbie pielęgniarek i położnych,• rzecznika praw pacjenta NFZ,• Biura Rzecznika Praw Pacjenta przy Ministerstwie Zdrowia,• rzecznika praw OCKażda placówka ochrony zdrowia ma obowiązek ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Jest to jedno z podstawowych wymagań NFZ wobec świadczeniodawców i przy podpisywaniu umów na udzielanie świadczeń zdrowotnych. Każdy świadczeniodawca powinien udzielić, na żądanie ubezpieczonego, informacji odnośnie do nazwy i adresu ubezpieczającej go firmy. Taką informację ubezpieczony otrzyma również, zgłaszając się (telefonicznie, pisemnie lub osobiście) do właściwego oddziału do sąduJeżeli pacjent nie osiągnie porozumienia ze szpitalem w sprawie odszkodowania za popełniony błąd, należy wystąpić na drogę sądową z powództwem cywilnym, domagając się odszkodowania. Pozew należy skierować przeciwko zakładowi opieki zdrowotnej, który ponosi odpowiedzialność za zdarzenie. W pozwie pacjent musi wykazać, że dana placówka medyczna ponosi winę za doznany uszczerbek na zdrowiu. Ubezpieczony może zażądać między innymi zwrotu wszystkich wydatków pozostających w związku z uszkodzeniem ciała lub pogorszeniem stanu zdrowia, czyli np. kosztów lekarstw, odszkodowania za doznaną krzywdę lub renty, jeżeli utraciło się zdolność do pracy zawodowej. Natomiast gdy zachodzi podejrzenie, że zdarzenie ma związek z czynem karalnym, pacjent może złożyć skargę do prokuratury. Jeśli ubezpieczony jest niezadowolony ze sposobu pracy oddziału NFZ, może złożyć skargę do dyrektora oddziału, a jeżeli w dalszym ciągu nie jest usatysfakcjonowany - może zwrócić się do Centrali NFZ w Warszawie. Od decyzji prezesa funduszu w indywidualnych sprawach z zakresu ubezpieczenia zdrowotnego przysługuje skarga do sądu placówkaochrony zdrowia musi mieć polisę OC na wypadek szkód wyrządzonych pacjentomDOMINIKA @
Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej. Strona przeciwna może wnieść do sądu drugiej instancji odpowiedź na skargę kasacyjną w terminie dwutygodniowym od doręczenia jej skargi.
Jako pacjent korzystający z opieki medycznej możesz nie być świadomy swoich praw. Tymczasem ich znajomość jest niezbędna, aby określić, kiedy doszło do ich naruszenia. W takim przypadki będziesz mógł złożyć skargę na lekarza lub przychodnię - w zależności od tego, kto naruszył twoje prawa pacjenta. Prawa pacjenta zostały uregulowane w różnych aktach prawnych - od Konstytucji przez różne ustawy (np. ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjentów). Takie rozproszenie przepisów może być pewną uciążliwością i przeszkodą w samodzielnym zapoznaniu się prawami, jakie przysługują pacjentowi. Jak każdy pacjent, masz prawo do świadczeń zdrowotnych. Powinny one być udzielane zgodnie z aktualnym stanem wiedzy medycznej oraz: starannością, w warunkach spełniających wymagania fachowe i sanitarne, zgodnie z zasadami etyki zawodowej, których przestrzegać powinny osoby wykonujące zawód medyczny. W przypadku zagrożenia życia, zdrowia lub porodu, możesz żądać natychmiastowego udzielenia ci świadczeń zdrowotnych. W przypadku niektórych chorób mogą pojawić się wątpliwości dotyczące choćby optymalnej ścieżki leczenia. Wówczas masz prawo żądać, aby lekarz (pielęgniarka, położna) zasięgnął opinii innego lekarza (pielęgniarki, położnej) lub zwołał konsylium lekarskie. Jakie są prawa pacjenta? Jako pacjent masz prawo do informacji o stanie swojego zdrowia. Lekarz powinien cię w przystępny sposób poinformować o: rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, następstwach stosowania (zaniechania) poszczególnych metod, wynikach leczenia, rokowaniu. Nie chcesz znać szczegółów? Możesz zrezygnować z otrzymania niektórych informacji o stanie swojego zdrowia, a lekarz czy pielęgniarka mają obowiązek uszanować twoją wolę. Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta przewiduje też możliwość wyrażenia zgody na przekazywanie przez lekarza informacji o stanie zdrowia osobom wskazanym przez pacjenta. Możesz zatem wskazać np. małżonka czy rodzica, który będzie informowany o stanie twojego zdrowia. Informacje o twoim stanie zdrowia, jakie uzyska personel medyczny, są objęte tajemnicą - lekarz czy pielęgniarka nie mogą nimi swobodnie dysponować. Od tej zasady jest jednak kilka wyjątków. Nie będziesz mógł żądać zachowania tajemnicy przez osoby wykonujące zawód medyczny, gdy: wynika to z przepisów, zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia twojego lub innych pacjentów, w twoje leczenie zostaną zaangażowani inni specjaliści - konieczne będzie przekazanie im informacji o twoim zdrowiu. Jako pacjent masz również prawo wyrazić zgodę na ujawnienie tajemnicy. Zakres ujawnienia tajemnicy określasz samodzielnie. Tajemnica wiąże osoby wykonujące zawód medyczny również po śmierci pacjenta. Jakie są jeszcze - poza już wymienionymi - prawa pacjenta? Gdy otrzymasz informacje o stanie swojego zdrowia, lekarz może zaproponować ci określone świadczenia zdrowotne, np. badania. Masz prawo zarówno wyrazić na nie zgodę, jak i sprzeciw. W przypadku zabiegu operacyjnego czy zastosowania takiej metody leczenia (diagnostyki), która będzie wiązać się dla ciebie z podwyższonym ryzykiem, zgodę będziesz musiał wyrazić w formie pisemnej. Jednym z twoich praw jako pacjenta jest prawo do poszanowania intymności i godności - w szczególności, gdy udzielane są ci świadczenia. W praktyce oznacza to, że podczas poszczególnych zabiegów w gabinecie powinien znajdować się wyłącznie niezbędny personel medyczny. W innych wypadkach będziesz musiał wyrazić zgodę. Jeżeli chcesz, w trakcie udzielania ci świadczeń zdrowotnych może być obecna wskazana przez ciebie osoba bliska. Gdy jednak istnieje ryzyko np. zagrożenia epidemicznego, lekarz może odmówić. Wówczas taka odmowa powinna zostać odnotowana w dokumentacji medycznej. Aby móc skonsultować się z innym lekarzem, masz prawo dostępu do swojej dokumentacji medycznej. Możesz też upoważnić np. bliską osobę, by mogła ona uzyskać dostęp do twojej dokumentacji. W takiej dokumentacji muszą się znaleźć: twoje dane osobowe - imię, nazwisko, data urodzenia, płeć, adres zamieszkania, numer PESEL, oznaczenie podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych, opis stanu zdrowia pacjenta lub udzielonych mu świadczeń zdrowotnych, data sporządzenia dokumentacji. Ze swoją dokumentacją medyczną możesz zapoznać się na kilka sposobów. Wgląd do niej uzyskasz w miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych. Możesz też otrzymać: wyciąg, odpis, kopię lub wydruk dokumentacji medycznej, dostęp do dokumentacji medycznej za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, dokumentację medyczną na nośniku danych. Składając wniosek o wydanie dokumentacji, nie musisz się obawiać, że zostanie on odrzucony. Twoja dokumentacja może zostać udostępniona np. szkole wyższej do wykorzystania w celach naukowych. Wówczas jednak twoje dane nie mogą zostać ujawnione - dokumentacja jest przekazywana bez informacji umożliwiających identyfikację pacjenta. Produkty lecznicze mogą wywoływać działania niepożądane. Jeżeli zaobserwowałeś tego rodzaju efekty u siebie, masz prawo do ich zgłoszenia. Takie zgłoszenia przyjmują: osoby wykonujące zawody medyczne, np. twój lekarz, Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, przedstawiciel podmiotu odpowiedzialnego za wprowadzenie produktu do obrotu. Jeżeli działania niepożądane wystąpiły u małoletniego, prawo do ich zgłoszenia ma przedstawiciel ustawowy lub faktyczny opiekun. Lista praw pacjenta nie ogranicza się do wskazanych wyżej punktów. Przykładowo prawa pacjenta w szpitalu obejmują też prawo do opieki duszpasterskiej czy kontaktu z osobami z zewnątrz, np. rodziną. Jak można przeczytać w ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, instytucja Rzecznika Praw Pacjenta została ustanowiona w celu ochrony praw pacjentów. Rzecznik realizuje swoje cele przy pomocy Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Czym dokładnie zajmuje się Rzecznik Praw Pacjenta? Do jego zadań należy prowadzenie postępowań w sprawach praktyk, które naruszają zbiorowe prawa pacjentów, analiza skarg składanych przez pacjentów - ma ona na celu określenie zagrożeń i wskazanie obszarów, w których konieczne jest wdrożenie działań naprawczych, współpraca w zakresie przestrzegania praw pacjenta z podmiotami, które mają za zadanie udzielać świadczeń zdrowotnych. Rzecznik wszczyna również postępowania wyjaśniające, gdy dysponuje informacją, że mogło dojść do naruszenia praw pacjenta. Inaczej mówiąc, każdy pacjent, który podejrzewa, że doszło do naruszenia jego praw, może zgłosić się ze swoją sprawą do Rzecznika. Biuro Rzecznika Praw Pacjenta działa pod adresem: Warszawa, ul. Młynarska 46. Pacjenci, którzy chcą skontaktować się z Rzecznikiem, mogą to zrobić: telefonicznie pod numerem 800 190 590 – infolinia jest czynna w dni robocze w godzinach od 8 do 18, przez e-mail - opis sprawy należy wysłać na adres e-mail Rzecznika, czyli kancelaria@ osobiście (pod wskazanym wyżej adresem) – konieczne jest jednak wcześniejsze umówienie się z Rzecznikiem. Twoje prawa pacjenta zostały naruszone? Jeżeli zastanawiasz się, jak napisać skargę na lekarza, to pismo to powinno zawierać następujące dane: twoje dane osobowe i kontaktowe (jako osoby składającej skargę) - imię, nazwisko, adres, numer telefonu, dane podmiotu, na który składasz skargę, opis zdarzenia - im bardziej będzie on szczegółowy, tym lepiej. Na wielu portalach internetowych znajdziesz wzór skargi na lekarza czy przychodnię. W tym przypadku jednak korzystanie z szablonów nie jest wskazane, a to ze względu na fakt, że każda sprawa jest inna, a opis zdarzenia jest sprawą indywidualną. Wśród pacjentów świadomość przysługujących im praw rośnie z roku na rok, a to z kolei sprawia, że coraz częściej można spotkać się z pytaniami: „Gdzie złożyć skargę na lekarza?” czy „Gdzie złożyć skargę na przychodnię?”. Jak brzmi odpowiedź? Jeżeli skarga dotyczy sposobu leczenia, to w pierwszej kolejności należy ją skierować do następujących podmiotów: dyrektor szpitala lub kierownik przychodni - w zależności od tego, w której placówce pomoc medyczna była udzielana, Rzecznik Praw Pacjenta, Rzecznik odpowiedzialności zawodowej lekarzy Okręgowej Izby Lekarskiej. Skargę można też złożyć do NFZ. Jednak nie zawsze skierowanie skargi właśnie do tego podmiotu będzie odpowiednie, a to ze względu na to, że pracownicy NFZ nie wypowiadają się w kwestiach dotyczących podjętych decyzji medycznych. Mimo że jednym z podstawowych praw pacjenta jest prawo do świadczeń zdrowotnych, to często długie kolejki do specjalistów skutecznie mobilizują do skorzystania z ofert prywatnych podmiotów świadczących usługi medyczne. Kiedy opłaca się kupić ubezpieczenie zdrowotne? Warto się na nie zdecydować, jeżeli: chcesz mieć dostęp do lekarzy różnych specjalizacji, chcesz uniknąć oczekiwania w długiej kolejce, aby skonsultować się ze specjalistą, nie jesteś zadowolony z poziomu świadczonych usług medycznych. Zakup prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego to dobre rozwiązanie również wówczas, gdy korzystasz z konsultacji prywatnych. Dzięki składce możesz obniżyć koszty leczenia - ubezpieczenie będziesz opłacał co miesiąc w stałej wysokości. Czy wiesz, że zarówno ubezpieczenie na życie, jak i ubezpieczenia zdrowotne możesz kupić bez wychodzenia z domu i spotykania się z przedstawicielami firm ubezpieczeniowych? Skorzystaj z naszej pomocy - skontaktuj się z nami telefonicznie (22 395 52 71) lub zostaw swoje dane w formularzu kontaktowym, a pomożemy ci znaleźć ubezpieczenie zdrowotne, jakiego potrzebujesz. Terminy w jakich wnosi się skargę do WSA zostały określone w art. 53 p.p.s.a. Zasadniczo strona może skorzystać z takiego uprawnienia w terminie 30 dni od doręczenia kwestionowanego Rafał Stępniewski / 27 grudnia 2018 Konstytucja, ustawy, umowy międzynarodowe oraz Polska i Europejska Karta Praw Pacjenta gwarantują prawo do: intymności i poszanowania godności, korzystania ze świadczeń zdrowotnych, informacji o stanie własnego zdrowia, równego dostępu do świadczeń finansowanych ze środków publicznych, wyrażenia zgody (lub nie) na wykonanie zabiegów, ochrony informacji o naszym stanie zdrowia, dodatkowej opieki bliskiej osoby, opieki duszpasterskiej. Jeśli któreś z nich nie jest respektowane, można do odpowiednich organów zaskarżyć szpital, przychodnię, lekarza albo pielęgniarkę. Zastrzeżenia dotyczące sposobu udzielania świadczeń zdrowotnych możemy złożyć bezpośrednio do oddziału wojewódzkiego NFZ. Jego dyrektor ma obowiązek odpowiedzieć na nie pisemnie. Jeśli decyzja nie będzie pomyślna, można się od niej odwołać do prezesa centrali NFZ, a następnie do sądu administracyjnego. Oto trzy etapy prawidłowo składanej skargi: Krok 1. Przygotuj skargę Pismo powinno zawierać następujące informacje: dane skarżącego (imię, nazwisko, adres, numer telefonu), dane świadczeniodawcy, którego skarga dotyczy, precyzyjny opis zdarzenia, w przypadku składania skargi w imieniu osoby trzeciej konieczne jest dołączenie pisemnego upoważnienia. WAŻNE! Zastrzeżenia pacjentów, dotyczące sposobu leczenia, należy kierować w pierwszej kolejności do: dyrektora szpitala, kierownika przychodni, Rzecznika Praw Pacjenta, rzecznika odpowiedzialności zawodowej lekarzy Okręgowej Izby Lekarskiej lub do Narodowego Funduszu Zdrowia. Trzeba pamiętać, że pracownicy NFZ nie są upoważnieni do oceny decyzji medycznych, podejmowanych przez lekarzy w procesie leczenia. Krok 2. Złóż skargę Powinna ona trafić do oddziału wojewódzkiego NFZ. Można to zrobić na kilka sposobów: złożyć bezpośrednio w siedzibie oddziału lub jego delegaturze; wysłać pocztą na adres oddziału lub właściwej dla siedziby świadczeniodawcy delegatury; wysłać faksem; przesłać skargę na adres e-mail – jeśli zgłoszenie skargi lub wniosku nie zostało opatrzone podpisem elektronicznym lub nie zawiera imienia, nazwiska, nazwy, adresu wnoszącego, pracownik NFZ za pomocą poczty elektronicznej występuje do skarżącego lub wnioskodawcy o uzupełnienie tych danych w terminie siedmiu dni, termin do załatwienia skargi lub wniosku biegnie od dnia wpływu uzupełnienia; przesłać za pośrednictwem platformy ePUAP. Dane kontaktowe oddziałów wojewódzkich NFZ. Krok 3. Czekaj na informację Skarżący powinien otrzymać pisemną odpowiedź. Każda skarga jest analizowana w odniesieniu do obowiązujących przepisów oraz postanowień umowy wiążącej danego świadczeniodawcę z oddziałem wojewódzkim NFZ. W przypadku konieczności przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, występujemy do świadczeniodawcy z prośbą o zajęcie stanowiska w danej sprawie. W niektórych przypadkach konieczne jest również przeprowadzenie u świadczeniodawcy kontroli. Miejscem, w którym pacjenci mogą uzyskać pomoc w formie interwencji (gdy uznają, iż naruszono ich prawa) jest także Biuro Rzecznika Praw Pacjenta. W przypadku, gdy nie odpowiada nam sposób funkcjonowania placówki medycznej, możemy złożyć skargę do dyrektora szpitala lub przychodni. Jeśli uważamy, iż personel medyczny zachował się nieetycznie, skarga powinna trafić do okręgowego orzecznika odpowiedzialności zawodowej. W sytuacji, gdy zostaliśmy poszkodowani w trakcie leczenia, powinniśmy złożyć wniosek do wojewódzkiej komisji do spraw orzekania o błędach medycznych. Jeśli domagamy się odszkodowania, składamy pozew do sądu właściwego dla siedziby zakładu opieki zdrowotnej. Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami prawnymi, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych - poniżej masz szybkie linki do udostępnień. Czy ten artykuł był przydatny?
4. ODPOWIEDŹ I REAKCJA NA SKARGĘ. Organ, do którego złożyliśmy skargę, powinien przesłuchać zarówno nas, jak i urzędnika, przeciwko któremu złożyliśmy skargę oraz zbadać dokumentację związane z naszą sprawą. Gdy badania zostaną zakończone, powinniśmy otrzymać odpowiedź na naszą skargę.
Pozwana nie zachowała ustawowego terminu do wniesienia skargi i z tego względu skarga powinna zostać odrzucona. Termin do wniesienie skargi o wznowieniu postępowania wynosi trzy miesiące. Poznań, dnia 26 April 2017 roku………………………………………………………………………………………………….Odpowiedź na skargę o wznowienie postępowania …………………………………………………………………………………………………. w sprawie:AAA spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Kielce Sp. K. zast. przez. adw.:Tomasza GrzybkowskiegoGrzybkowski Guzek Jackowski, Adwokacka Spółka Partnerska61-762 Poznań, ul. Dominikańska 3e-mail: kancelaria@ c/aŁukasz (...), Wioletta (...) Sygn. akt I AAA…………………………………………………………………………………………………. I Wydział CywilnySądu Okręgowego w Poznaniuul. Hejmowskiego 261-736 Poznań ………………………………………………………………………………………………….Osnowa pisma………………………………………………………………………………………………….W imieniu powódki, z powołaniem się na załączone pełnomocnictwo do reprezentowania w tej sprawie, w odpowiedzi na pismo Sądu z dnia 10 lutego 2017 roku wnoszę o: ………………………………………………………………………………………………….I. odrzucenie skargi na wznowienie postępowania z dnia 5 grudnia 2016 roku jako wniesionej po upływie przepisanego terminu, II. przeprowadzenie dowodów wnioskowanych w uzasadnieniu niniejszego pisma na fakty tam powołane, III. zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kosztów postępowania według norm przepisanych. …………………………………………………………………………………………………. Uzasadnienie………………………………………………………………………………………………….I. Przekroczenie terminu do wniesienia skargi na wznowienie postępowaniaII. Brak powołanie się na fałszerstwo w toku postępowania o zapłatę………………………………………………………………………………………………….I. Przekroczenie terminu do wniesienia skargi na wznowienie postępowaniaZgodnie z art. 407 § 1 kpc trzymiesięczny termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Pozwana nie zachowała ustawowego terminu do wniesienia skargi i z tego względu skarga powinna zostać odrzucona. Pozwana podnosi, że o podstawie do wniesienia skargi, tj. o tym, że na wekslu, na podstawie którego został wydany zaskarżany nakaz zapłaty wydany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu z dnia 10 września 2012 roku w sprawie o sygn. akt I BBB, widnieje podrobiony podpis, dowiedziała się dopiero w dniu 26 września 2016 roku, tj. w chwili doręczenia jej kopi opinii biegłego pismoznawcy, stwierdzającej ten fakt. Twierdzenie to jest bezpodstawne, a co najmniej nader niewiarygodne. Po pierwsze podpis osoby fizycznej jest wysoce zindywidualizowanym znakiem graficznym. Z tego powodu może one pełnić kluczowe funkcje przewidziane przez przepisy prawa cywilnego, a związane m. in. z zachowaniem formy pisemnej czynności prawnej. Z twierdzeń przedstawionych przez pozwaną wynika, że była ona w stanie zorientować się, że jej podpis widniejący na ww. wekslu został podrobiony dopiero po zapoznaniu się z opinią biegłego. Stanowisko takie stoi w sprzeczności z elementarną wiedzą i doświadczeniem życiowym. Rozpoznanie własnego podpisu nie wymaga wiadomości specjalnych. Każda dorosła osoba, o ile jej zdolność postrzegania rzeczywistości nie jest znacznie ograniczona przez niepełnosprawność lub zaburzenia innego rodzaju, powinna być w stanie rozpoznać własny podpis, szczególnie jeśli, tak jak powódka, funkcjonowała w obrocie gospodarczym. Co więcej podpis widniejący na wekslu i podpis porównawczy pozwanej, znajdujący się w powołanej przez nią opinii biegłego, różnią się w takim stopniu, że już pobieżna ich analiza może wskazywać na to, że nie zostały sporządzone przez tę samą osobę. Po drugie pozwana wskazuje, że składając zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa sfałszowania podpisu na wekslu nie miała świadomości, że podpis faktycznie jest sfałszowany, a uczyniła to jedyne chcąc bronić się przed postępowaniem egzekucyjnym. Powyższe twierdzenia pozwanej są mało wiarygodne. Jeśli uznać ich prawdziwość należy przyjąć jednocześnie, że w sprawie niniejszej doszło do wysoce nieprawdopodobnej koincydencji i pozwana jedynie zupełnie przypadkowo zainicjowała postępowania, w rezultacie którego doszło do wykrycia fałszerstwa. Dużo bardziej prawdopodobne jest to, że pozwana miała świadomość tego faktu już w chwili składnia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa. Dowód: akta postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w Zamościu, sygn. akt PO CCC, na fakt istnienia wiedzy pozwanej o sfałszowanym podpisie w chwili złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa oraz czasu, w którym pozwana zawiadomienie to złożyła. Na marginesie zauważyć można także, że jeśli przyjąć twierdzenie pozwanej o złożeniu zawiadomienia o przestępstwie jedynie w celu zapobieżenia egzekucji, a bez faktycznej świadomości jego dokonania, za prawdziwe, to zachowanie pozwanej należałoby zakwalifikować jako czyn zabroniony określony w art. 238 kk, tj. zawiadomienie o przestępstwie niepopełnionym. Mając na względzie powyższe uznać należy, że pozwana nie zachowała trzymiesięcznego terminu do złożenia skargi o wznowienie postępowania. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Sądu Najwyższego „dowiedzenie się o podstawie wznowienia”, w rozumieniu art. 407 § 1 KPC oznacza dowiedzenie się o okolicznościach uprawdopodobniających podstawę wznowienia, nie chodzi zatem o uzyskanie pewności co do faktu podrobienia czy przerobienia dokumentu, lecz o dowiedzenie się, że prawdopodobne, wiarygodne jest, iż nastąpiło fałszerstwo1. Wobec całokształtu okoliczności niniejszej sprawy uznać należy, że powódka świadoma była faktu fałszerstwa co najmniej w chwili zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, tj. najpóźniej w lipcu 2016 roku. Tym samym, zgodnie z art. 410 § 1 kpc skarga pozwanej powinna zostać odrzucona.………………………………………………………………………………………………….II. Brak powołania się na fałszerstwo w toku postępowania o zapłatęZgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego skarga o wznowienie postępowania na podstawie art. 403 § 1 pkt 1 kpc jest dopuszczalna tylko wówczas, gdy strona nie mogła z przyczyn faktycznych lub prawnych uzyskać uwzględnienia danego zarzutu w drodze zwyczajnego środka zaskarżenia przy czym przeszkodą taką może być jedynie okoliczność, która obiektywnie uniemożliwia stronie korzystanie z konkretnego środka obrony2. Powódka w toku postępowania pod sygn. akt BBB zakończonego wydaniem przez Sąd Okręgowy w Poznaniu nakazu zapłaty z dnia 10 września 2012 roku nie powołała się na fakt sfałszowanie podpisu na wekslu, pomimo tego, że miała taką możliwość, czemu zresztą nie zaprzecza w skardze z dnia 5 grudnia 2016 roku. Co więcej pozwana w ogóle nie kwestionowała zasadności nakazu zapłaty w toku ww. postępowania. Dowód: akta postępowania BBB prowadzonego przed Sądem Okręgowym w Poznaniu na fakt braku powołania się przez pozwaną na sfałszowanie jej podpisu na wekslu. Pozwana inicjując niniejsze postępowania zmierza zatem do osiągnięcia skutków, które mogła osiągnąć już wcześniej, korzystając z przysługujących jej uprawnień procesowych. Obecne działania pozwanej mają prowadzić do uchylania skutków jej biernej postawy w toku postępowania o zapłatę, to zaś nie znajduje uzasadnienia w aksjologii procedury cywilnej. Nie ma żadnych powodów, dla których powódka miałaby ponosić negatywne konsekwencje (chociażby w postaci utraty środków finansowych poniesionych przez nią w związku ze wszczęciem egzekucji przeciwko pozwanej) z jednej strony pasywnej postawy pozwanej w toku postępowania o zapłatę, z drugiej zaś jej spóźnionej rekcji w postaci złożenia skargi o wznowienie postępowania. Mając na względzie wyjątkowy charakter instytucji wznowienia postępowania oraz przedstawione wyżej okoliczności skarga pozwanej winna zostać odrzucona. ………………………………………………………………………………………………….Oświadczam, że odpis pisma wraz z załącznikami został nadany przesyłką poleconą pełnomocnikowi pozwanej na adres: adw. Przemysław Rosati, Kancelaria Adwokacka, ul. Grójecka 194 lok. A149, 02-390 Warszawa. /adwokat Tomasz Grzybkowski/………………………………………………………………………………………………….Załączniki1. pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej w kwocie 17,00 złotych,2. odpis KRS powódki,3. cztery odpisy pisma. 1Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 16 maja 2008 roku, sygn. akt III, Legalis 2Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 1961 r. I CR (OSPiKA 1960, poz. 316)
Przyjmowanie Klientów w sprawach skarg i wniosków odbywa się od wtorku do piątku w godzinach: 9.00-16.00 i w poniedziałki w godzinach: 09.00-17.00. Główny Inspektor Sanitarny/Dyrektor Generalny oraz Dyrektorzy komórek organizacyjnych przyjmują klientów w sprawach skarg i wniosków po uprzednim, telefonicznym ustaleniu terminu spotkania:
Petycje. Informacje o sposobie przyjmowania i rozpatrywania skarg, wniosków i petycji Każdy obywatel ma prawo złożyć skargę wniosek lub petycję. Zarówno złożenie skargi, wniosku czy też petycji jest wolne od opłat. O tym, czy pismo jest skargą, wnioskiem, petycją decyduje treść żądania, a nie jego forma. Skarga może dotyczyć w szczególności zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez Rzecznika Praw Pacjenta lub pracowników Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Może dotyczyć także naruszenia praworządności, przewlekłego lub biurokratycznego prowadzenia spraw. Wniosek może dotyczyć ulepszenia organizacji i poprawy funkcjonowania Biura Rzecznika Praw Pacjenta, wzmocnienia praworządności, zapobiegania nadużyciom. Może dotyczyć także lepszego zaspakajana potrzeb oraz z efektywniejszego wykonywania zadań przez Rzecznika Praw Pacjenta. Petycją może być żądanie, w szczególności, zmiany przepisów prawa, podjęcia rozstrzygnięcia lub innego działania w sprawie dotyczącej podmiotu wnoszącego petycję. Może dotyczyć także życia zbiorowego lub wartości wymagających ochrony w imię dobra wspólnego, mieszczących się w zakresie zadań i kompetencji Rzecznika Praw Pacjenta. Skargi, wnioski i petycje można składać: • pisemnie na adres: Biuro Rzecznika Praw Pacjenta ul. Młynarska 46 01-171 Warszawa • pocztą elektroniczną na adres: kancelaria@ • poprzez ePUAP (Adres skrzynki ePUAP: /RzPP/skrytka) • faksem pod nr (22) 506-50-64 • osobiście w siedzibie Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Skargi i wnioski można składać także ustnie do protokołu, sporządzanego w czasie spotkania z pracownikiem Biura Rzecznika Praw Pacjenta. Przyjęcia interesantów w sprawach skarg i wniosków odbywają się w siedzibie Biura: • w poniedziałki w godz. • od wtorku do piątku w godz. W każdy wtorek, w godzinach od do obywateli w sprawie skarg i wniosków przyjmuje Rzecznik Praw Pacjenta lub osoba przez niego wyznaczona. W celu rezerwacji terminu, wnioski z prośbą o spotkanie z Rzecznikiem, należy składać za pośrednictwem poczty tradycyjnej, poczty elektronicznej, ePUAPU bądź osobiście. Skargi, wnioski i petycje, które nie zawierają imienia i nazwiska (anonimy) oraz adresu do korespondencji nie są rozpatrywane. Bez odpowiedzi pozostanie również korespondencja, która jest ponawiana w sprawach, już rozpatrzonych. ?Inaczej jest jeśli nadawca przedstawi nowe fa ktylub okoliczności. Wnioskodawca , może zastrzec, że zawarte w pismach dane osobowe nie powinny być przekazywane innym organom administracji. Złożenie skargi, wniosku lub petycji nie może wiązać się z jakimikolwiek negatywnymi konsekwencjami dla składającego. Informacja dla osób z trudnościami w komunikowaniu się Kontakt z pracownikiem Biura Rzecznika Praw Pacjenta jest możliwy za pośrednictwem: • osoby przybranej do pomocy lub poprzez zamówienie nieodpłatnej usługi tłumaczeniowej (PJM – Polski System Języka Migowego, SJM - System Języka Migowego, SKOGN - Sposób komunikowania się osób głuchoniewidomych), które prosimy zgłosić co najmniej trzy dni robocze przed planowaną wizytą. więcej informacji w zakładce Kontakt dla osób z trudnościami w komunikowaniu się • połączenie online z tłumaczem języka migowego - na stronie Biura Rzecznika Praw Pacjenta zamieściliśmy banner, po kliknięciu którego użytkownik połączy się z tłumaczem języka migowego. Tłumacz po wysłuchaniu problemu osoby dzwoniącej skontaktuje się z pracownikiem Biura aby otrzymać odpowiedź oraz przekazać te informacji osobie potrzebującej pomocy. Tłumacz online pozostaje do dyspozycji interesantów od poniedziałku do piątku między godziną 8:00 a 18:00. • adres mailowy: kancelaria@ • numer fax.: (22) 506 - 50 - 64 Informacja dla osób z niepełnosprawnością ruchową Biuro Rzecznika Praw Pacjenta z siedzibą przy ul. Młynarskiej 46 w Warszawie dostosowane jest dla osób z niepełnosprawnością ruchową (poruszających się na wózkach inwalidzkich). Przyjmowanie i rozpatrywanie skarg, wniosków i petycji odbywa się zgodnie z przepisami prawa. Skargę lub wniosek rozpatrujemy bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca. Petycję rozpatrujemy bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia jej złożenia. W przypadku wystąpienia okoliczności uniemożliwiających rozpatrzenie petycji w terminie 3 miesięcy, ulega on przedłużeniu, nie dłużej jednak niż o 3 miesiące. Do koordynowania rozpatrywania skarg, wniosków i petycji kierowanych do Rzecznika Praw Pacjenta wyznaczony jest Departament Organizacyjno-Administracyjny. Podstawa prawna. Kodeks postępowania administracyjnego – Dział VIII (Skargi i wnioski) Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków. Ustawa z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach (Dz. U. poz. 1195). Informacje dotyczące przetwarzania danych osobowych Administratorem danych osobowych przekazanych w związku ze złożeniem skargi, wniosku lub petycji jest Rzecznik Praw Pacjenta, ul. Młynarska 46, 01-171 Warszawa. Dane osobowe będą przetwarzane w celu rozpatrzenia skargi, wniosku lub petycji a także w celu archiwizacji zgromadzonej dokumentacji, na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119 z str. 1). W Biurze Rzecznika Praw Pacjenta wyznaczono inspektora ochrony danych. Z inspektorem można kontaktować się we wszystkich sprawach związanych z przetwarzaniem Twoich danych osobowych przez Rzecznika Praw Pacjenta za pośrednictwem: poczty elektronicznej: iodo@ platformy ePUAP: /RzPP/skrytka pisemnie na wskazany wyżej adres administratora. Dane nie są przekazywane innym podmiotom za wyjątkiem podmiotów świadczących usługi na rzecz Biura Rzecznika Praw Pacjenta na podstawie odrębnych umów, którym powierzono przetwarzanie danych osobowych zgodnie z przepisami prawa oraz podmiotów uprawnionych do ich uzyskania na podstawie odpowiednich przepisów prawa. Każda osoba, której dane dotyczą, ma prawo dostępu do treści swoich danych, prawo ich sprostowania oraz żądania ograniczenia przetwarzania. Dane osobowe zawarte w rozpatrywanych skargach, wnioskach lub petycjach będą przechowywane wieczyście. Dokumentacja, w której się znajdują, stanowi bowiem materiał archiwalny wchodzący do narodowego zasobu archiwalnego, przechowywany wieczyście przez właściwe archiwum państwowe. Jeżeli Rzecznik Praw Pacjenta nie jest organem właściwym do rozpatrzenia skargi lub wniosku i przekaże je organowi właściwemu, dokumentacja będzie przechowywana przez minimum 5 lat. Masz prawo wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, jeżeli uznasz, że przetwarzanie dotyczących Twoich danych osobowych narusza przepisy Rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. Podanie danych osobowych w zakresie niezbędnym do realizacji wskazanych celów wynika z ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach oraz ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. Nieprzekazanie danych może skutkować brakiem możliwości rozpatrzenia sprawy.
5nMO.
  • 998v4dnxb1.pages.dev/54
  • 998v4dnxb1.pages.dev/61
  • 998v4dnxb1.pages.dev/47
  • 998v4dnxb1.pages.dev/18
  • 998v4dnxb1.pages.dev/64
  • 998v4dnxb1.pages.dev/51
  • 998v4dnxb1.pages.dev/2
  • 998v4dnxb1.pages.dev/67
  • odpowiedź na skargę pacjenta wzór